Ինձ համար Արատեսը բացահայտում էր։ Երբևէ չէի լսել նրա գոյության մասին։ Մինչ ուղևորվելը մտորումների մեջ էի,որ գնում եմ ․ բայց չգիտեմ ուր,ի՞նչպիսի վայր է,հետաքրքիր է թե՞ ոչ։ Եվ այդ մտատանջող հարցերիս պատասխանը դեռ ուղևորության ընթացքում, հասցրեցի լրացնել, ընդհանուր համացանցային տեղեկություններով։ Հրաշալի ինֆորմացիա հավաքեցի ու արդեն անհամբեր էի։ Դեպի նա, ճանապարհը գերեց իր բազմազան ու բազմագույն բնությամբ։
Կանգ առանք Տիգրանաշենի ոլորաններին, որից բացվող համայնապատկերը հիասքանչ էր։Հետո ուղևորվեցինք Զանգակատուն գյուղ՝ Պարույր Սևակի հայրական տուն։Անսպասելի հայտնվեցինք փակ դռան առջև։ Դա մեզ չխանգարեց, որ Մի կերպ սողոսկենք ներս ու վայելենք այգու սալորն ու անմահական խնձորը, անգամ , ասմունքենք Սևակի ստեղծագործություններից։Ցանկությունը մեծ էր ՝ երկար մնալու,բայց ճանապարհը մեզ էր սպասում։
Հաջորդիվ, կանգ առանք Նորավանքում։Ամեն քար ու խաչքար այնքան գեղեցիկ էին և խորհրդավոր,որ այդ ամենից կտրվելը չափազանց դժվար էր։ Հասկացա ՛,որ գնալով հիացմունքս ու զարմանքս ավելի ու ավելի են մեծանում։
Ուղևորությունը շարունակեցինք և հասանք Եղեգիս գյուղ՝ Զորաց եկեղեցի։ Ձորի պռնկին կանգնած, զորավոր ու խորհրդավոր մեզ էր սպասում։ Հիացանք,զորացանք և շարժվեցինք դեպի Արատես։ Читать далее «Դեպի Արատես»
Արմինե Մանուկյան 